دیوید شوارتز، مدیر ارشد فناوری ریپل اخیرا به توییتر برد توضیح اینکه چرا XRP با تعریف یک کالا مطابقت دارد.
او ادعا می‌کند که این یک کالای خام است که در تجارت تجارت می‌کند و هر توکن XRP با هر توکن دیگری برابری می‌کند. علاوه بر این، هیچ بخشی از ارزش ارز دیجیتال از تعهدات قانونی طرف دیگر در قبال دارندگان XRP ناشی نمی شود.
ارزهای دیجیتال اغلب به عنوان اوراق بهادار یا کالا نامیده می‌شوند، اما وضعیت حقوقی واقعی دارایی‌های دیجیتال روشن نیست.
برای کمک به تعیین نوع ارزهای دیجیتال دارایی، بسیاری به تست Howey که توسط دادگاه عالی ایالات متحده در سال 1946 ایجاد شد و معیارهای یک ابزار امنیتی را تعریف می کند، روی می آورند. این آزمون از سه بخش تشکیل شده است: آیا سرمایه گذاری پول در یک شرکت مشترک با انتظار معقول سود وجود دارد یا خیر. آیا سود حاصل از تلاش یک مروج یا شخص ثالث است. و اگر چنین است، آیا این تلاش ها عنصر اساسی طرح را تشکیل می دهند.
اگر ارز رمزنگاری شده هر سه معیار ذکر شده توسط هاوی را برآورده کند، می توان آن را به عنوان یک امنیت طبقه بندی کرد. به عبارت دیگر، اگر شخصی با این انتظار که سرمایه گذاری او به دلیل تلاش های طرف دیگر (مانند ناشر آن) سود به همراه داشته باشد، ارز دیجیتال خریداری می کند، در این صورت مالک یک اوراق بهادار در نظر گرفته می شود. این می تواند به این معنی باشد که خریداران تحت مقررات اوراق بهادار مانند الزامات ثبت نام و اقدامات پیشگیری از تقلب قرار می گیرند.
کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده، ریپل را در اواخر سال 2020 به دادگاه برد. این شکایت ادعا می کند که ریپل و دو مدیر ارشد آن، برد گارلینگ هاوس و کریس لارسن، از سال 2013 درگیر “پیشنهاد امنیتی دارایی دیجیتال ثبت نشده مداوم” شامل XRP بوده اند. به شکایت SEC، ریپل، گارلینگ هاوس و لارسن مجموعاً 1.38 میلیارد دلار از طریق فروش ثبت نشده توکن های XRP بدون ثبت آنها به عنوان اوراق بهادار جمع آوری کردند.
