آسیب پذیری های امنیتی مختلفی در ارتباط با استفاده از ارزهای دیجیتال به عنوان روش پرداخت وجود دارد، از جمله احتمال سرقت، هک و کلاهبرداری. به عنوان مثال، هکرها می توانند از نقص در مبادلات، کیف پول و تراکنش ها استفاده کنند. علاوه بر این، مصرف‌کنندگانی که هدف کلاهبرداری یا تراکنش‌های جعلی هستند، جبران ناچیزی دارند زیرا تراکنش‌های ارز دیجیتال غیرقابل برگشت هستند.
را احتمال گم شدن یا سرقت یکی از بزرگترین نگرانی هاست کیف پول‌های دیجیتال، جایی که ارزهای دیجیتال نگهداری می‌شوند، مستعد تلاش‌های هک هستند. کلاهبرداری های فیشینگ و سایر حملات سایبری ممکن است پولی که در یک کیف پول به خطر افتاده است گرفته شود و بازگرداندن آن دشوار باشد. علاوه بر این، از آنجایی که تراکنش‌های ارز دیجیتال غیرقابل برگشت هستند، اگر به آدرس نادرستی ارسال شوند یا کیف پول به خطر بیفتد، وجوه قابل بازیابی نیست.
احتمال کلاهبرداری یکی دیگر از مسائل امنیتی مربوط به پرداخت های رمزنگاری شده است. هکرها برای فریب دادن مشتریان برای ارسال پول به آدرس‌هایی که به نظر درست می‌رسد، می‌توانند وب‌سایت‌های جعلی بسازند یا وب‌سایت‌های قابل اعتماد را کپی کنند. این یک تلاش فیشینگ است و از آنجایی که وب سایت نادرست با وب سایت واقعی یکسان است، تشخیص آن دشوار است. علاوه بر این، هکرها توانایی ساخت صرافی‌ها یا کیف پول‌های جعلی ارزهای دیجیتال را دارند تا از مشتریان بی‌احتیاط پول بدزدند.
مجرمان سایبری برای سرقت دارایی های دیجیتالی یک کاربر، ممکن است سعی کنند از نقص های رایانه یا تلفن هوشمند خود استفاده کنند. برای دسترسی به کیف پول دیجیتال کاربر، آنها می توانند از تکنیک های مختلفی مانند ایمیل های فیشینگ، نرم افزارهای جاسوسی و … استفاده کنند. باج افزار و سایر حملات سایبری
مجرمان سایبری اغلب از ایمیل های فیشینگ استفاده می کنند تا افراد را به کلیک روی لینک های مخرب یا دانلود فایل های خطرناک ترغیب کنند. مهاجم پس از کلیک بر روی پیوند یا دانلود فایل، به دارایی های دیجیتالی کاربر دسترسی پیدا می کند. بدافزار — به عنوان مثال، بدافزار استخراج کریپتو — روش دیگری است که هکرها اغلب از آن استفاده می کنند. بدافزار برای آسیب رساندن، تداخل یا سرقت داده ها از یک سیستم کامپیوتری در نظر گرفته شده است. می‌توان آن را از طریق روش‌های مختلف، از جمله ایمیل‌های فیشینگ، به‌روزرسانی‌های نرم‌افزار جعلی و بارگیری‌های درایو، بر روی رایانه کاربر نصب کرد.
باج افزار فایل های کاربر را رمزگذاری می کند و آنها را غیر قابل دسترس می کند. پس از آن، ضارب در ازای دریافت کلید رمزگشایی، باج می خواهد. هیچ تضمینی وجود ندارد که کاربر در صورت پرداخت باج، کلید رمزگشایی را دریافت کند و دارایی‌های دیجیتال او ممکن است برای همیشه از بین بروند.
در نهایت، خطر عدم قطعیت نظارتی وجود دارد. مقررات ارزهای دیجیتال هنوز محدود است و در هر کشوری جایگاه قانونی متفاوتی دارند. در نتیجه، مصرف کنندگان حمایت کمی در اختیار دارند و پیگیری اقدامات قانونی در صورت سرقت یا کلاهبرداری می تواند چالش برانگیز باشد. در نتیجه، افرادی که از ارزهای رمزنگاری شده به عنوان روش پرداخت استفاده می کنند، باید محتاط باشند و اقدامات احتیاطی امنیتی مناسب را برای محافظت از پول خود انجام دهند.
