- سیستم سنتی دو طرفه در یک شبکه ذخیره سازی غیرمتمرکز مسائل مقیاس پذیری را آشکار کرده است.
- معرفی حوزه های اجماع موازی می تواند مقیاس پذیری پروتکل های ذخیره سازی را متحول کند.
در چشم انداز شبکه های ذخیره سازی غیرمتمرکز، دو طرف معمولاً برای ایمن سازی و حفظ در دسترس بودن داده ها همکاری می کنند. در این پشت سر هم، یک طرف به عنوان ارائه دهنده عمل می کند و داده ها را ذخیره می کند، در حالی که طرف دیگر که اعتبار سنجی یا استخراج کننده نامیده می شود، به ارائه دهنده غرامت می دهد. از این طریق، یک محیط بی اعتماد بدون تداخل مرکزی عمل می کند. این اعتباردهنده‌ها یک اجماع را تشکیل می‌دهند، مانند لایه اجماع Tendermint که در شغال دیده می‌شود و یک حقیقت غیرمتمرکز متفق القول را تضمین می‌کند.
را #کیهان اکو برای داشتن چندین ساختمان بلاک چین موقعیت خوبی دارد #وب3 زیرساخت به دلیل قابلیت همکاری و پشته قابل تنظیم.
در قسمت Cloud Storage، @Jackal_Protocol در حال معرفی ”Parallel Consensus Spheres”، یک مدل جدید برای مقیاس شبکه های ذخیره سازی است. https://t.co/0InrNWOyL3
— Cosmos – اینترنت بلاک چین ⚛️ (@cosmos) 7 ژوئن 2023
متعاقباً ارائه‌دهندگان اثبات‌های ریاضی را به این شبکه‌های اعتبارسنجی ارسال می‌کنند که به طور مستقل از طریق اجماع برای اعتبار تأیید شده‌اند.
با این حال، دستیابی به اجماع اغلب می‌تواند امری زمان‌بر باشد، و گاهی اوقات برای تایید اثباتی چندین ثانیه یا حتی ساعت‌ها طول می‌کشد. برای نگهداری مقیاس‌پذیری شبکه، موتور اجماع اغلب داده‌های پردازش شده را در یک زمان محدود می‌کند و محدودیتی نظری در ظرفیت مدیریت داده‌های شبکه ایجاد می‌کند.
این چالش زمانی تشدید می‌شود که نیاز به اعتبارسنجی سریع برای فایل‌های بزرگ باشد. مدارک بر روی یک زنجیره سرعت به اندازه وجود دارد. اثبات های بزرگتر سریعتر ایجاد می شوند و بالعکس. در حالی که ممکن است به نظر ایده آل باشد که تا حد امکان پروفیل های کوچک را در یک بلوک جمع کنید، اما تولید پروفیل های آهسته متعدد می تواند مانع ارائه دهندگان شود و تعداد فایل هایی را که می توانند مدیریت کنند محدود می کند.
در چنین سناریویی، یک شبکه ذخیره‌سازی مقیاس‌پذیر باید در مدیریت همزمان بسیاری از فایل‌ها، هم از سوی ارائه‌دهنده ذخیره‌سازی و هم از سوی اجماع بلاک چین، ماهر باشد.
در سراسر شبکه های ذخیره سازی غیرمتمرکز، فایل ها به روشی مشابه از طریق Merkle Trees تأیید می شوند. این تکنیک هش تأیید می کند که بخش کوچکی از یک فایل بخشی از یک مجموعه فایل بزرگتر را تشکیل می دهد. با ذخیره ریشه فایل در بلاک چین و ارسال دوره‌ای مدارک مربوط به قطعات فایل تصادفی، شبکه اساساً کل فایل را تأیید می‌کند.
در حالی که ZK-Snarks در نظر گرفته شده اند به عنوان یک راه حل بالقوه مقیاس پذیر برای شبکه های ذخیره سازی، آنها اغلب به دلیل اندازه برگ های کوچک خود منجر به تولید کندی از اثبات می شوند. آنچه مطلوب است یک راه حل سریع است که به فضای بلوک قابل توجهی نیاز ندارد. این جست‌وجو ما را به مفهوم لایه 2 هدایت می‌کند، شبکه‌هایی که تراکنش‌ها خارج از زنجیره رخ می‌دهند، و وضعیت شبکه ثانویه به طور دوره‌ای به بلاک چین پایه متعهد است.
یک رویکرد جدید شامل ایجاد و تأیید مدارک خارج از زنجیره و سپس تأیید اعتبار اثبات است، نه خود اثبات. چنین روشی دو مزیت کلیدی دارد: تولید سریع اثبات‌ها و عدم مصرف فضای بلوکی.
با این حال، بدون یک لایه اجماع مانند Tendermint برای ایمن کردن یک محیط غیرقابل اعتماد، تأیید مدارک خارج از زنجیره توسط یک طرف یک خطر امنیتی قابل توجهی ایجاد می کند. از این رو، ایجاد «حوزه‌های اجماع» که برای تأیید اثبات به لایه اجماع پایه Tendermint بستگی دارد، بسیار مهم می‌شود.
تحت این سیستم، ارائه‌دهندگان ذخیره‌سازی یک فرم گواهی جدید از زنجیره بلوکی را درخواست می‌کنند که به یک قرارداد ذخیره‌سازی روی زنجیره مرتبط است. هنگامی که این فرم به دو سوم تکمیل می شود، به طور خودکار انجام می شود گزارش به بلاک چینی که معامله تایید شده است. ما مانند Tendermint فرض می‌کنیم که حداقل دو سوم شبکه صادق هستند و به خاطر امنیت به درستی پاسخ می‌دهند.
ایجاد حوزه‌های اجماع چندگانه به طور همزمان امکان ایجاد حوزه‌های اجماع موازی و همپوشانی را فراهم می‌کند و به طور موثر به صورت افقی مقیاس‌پذیر می‌شوند. این استراتژی فضای بلوک و توان محاسباتی مورد نیاز برای اثبات را از زنجیره بلوکی بین ارائه‌دهندگان ذخیره‌سازی توزیع می‌کند.
با این حال، نگرانی های امنیتی همچنان وجود دارد. داشتن کنترل بر دو سوم شبکه ارائه دهنده ذخیره سازی می تواند به طور بالقوه امنیت شبکه را به خطر بیندازد. برای مقابله با این، وثیقه می توان اضافه کرد هنگام ایجاد یک ارائه دهنده جدید، بنابراین یک مانع حمله اقتصادی ایجاد می شود.
هزینه ایجاد ارائه دهندگان بیش از دو سوم ارزش شبکه باید در حالت ایده آل از سود احتمالی یک حمله موفقیت آمیز بیشتر باشد.
