در سال‌های اخیر، صنعت بانکداری در ایالات متحده با مسائل متعددی از جمله شکست بانک‌های بزرگ و لزوم دخالت دولت فدرال برای جلوگیری از فروپاشی اقتصادی مواجه بوده است. این مشکلات، دخالت دولت فدرال را ضروری کرده است. در نتیجه این رویدادها، بحث ها در مورد موثرترین راه ها برای محافظت از اقتصاد و دفع هرگونه بحران احتمالی در آینده دوباره شعله ور شده است.
یکی از برجسته ترین اقتصاددانان جهان، پیتر شیف، یکی از صداهای اصلی در این بحث است. او معتقد است که اگر مقرراتی که برای بانک‌ها وضع می‌شود سخت‌تر شود، این احتمال وجود دارد که بحران اقتصادی کنونی بسیار شدیدتر شود. شیف به بحران مالی جهانی در سال 2008 اشاره می کند که تا حد زیادی به دلیل فروپاشی بازار مسکن رخ داد. شیف، از سوی دیگر، معتقد است که “قوانین بیش از حد دولتی” عامل اولیه ای بود که منجر به فاجعه شد.
از سوی دیگر، نظری که شیف از آن دفاع می کند، مورد قبول همه نیست. گروهی از اقتصاددانان اخیراً پس از انجام تحقیقات عمیق تر در مورد بانک سیلیکون ولی (SVB) به این نتیجه رسیدند که تقریباً 190 بانک در سراسر ایالات متحده در نتیجه اقدامات سپرده گذاران خود در معرض خطر ورشکستگی قرار دارند. این یافته ای بود که به این نتیجه رسید. آنها استدلال می‌کنند که سیاست‌های پولی که توسط بانک‌های مرکزی نوشته می‌شود ممکن است برای دارایی‌های بلندمدت مانند وام مسکن و اوراق قرضه دولتی مضر باشد، که در صورت سرمایه‌گذاری در این نوع دارایی‌ها برای مؤسسات مالی ضرر خواهد داشت.
این هشدار، توجه به مشکلاتی را که صنعت بانکداری در ایالات متحده اکنون با آن مواجه است و نیاز به توجه دقیق به تأثیری که تغییر در سیاست های نظارتی و پولی خواهد داشت، جلب می کند. با ادامه تغییر اقتصاد و ظهور مشکلات جدید، سیاست گذاران باید با یکدیگر همکاری کنند تا راه حل هایی را ابداع کنند که نگرانی های طیف گسترده ای از طرف های ذینفع را برآورده کند و در عین حال از رفاه مالی صنعت بانکداری و اقتصاد به طور کلی محافظت کند. .
